จักรพรรดิว่านลี่ ต้นเหตุแห่งฉิบหาย..!!

ในปี ค.ศ. 1572 เมื่อพระราชบิดาสวรรคต องค์ชายจูอี้จุนขณะนั้นพระชนม์เพียง 9 พรรษา ครองราชบัลลังก์สืบต่อ พระนามว่า จักรพรรดิว่านลี่ และครองราชย์นานที่สุดในราชวงศ์หมิง ถึง 48 ปี แต่ด้วยยังทรงพระเยาว์ อำนาจทั้งหมดจึงตกไปอยู่ที่ไทเฮาเสี่ยวติง ซึ่งเป็นพระราชมารดาของพระองค์ ซึ่งได้ให้มหาอำมาตย์จาง จวีเจิ้งเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน และถือเป็นพระอาจารย์ของจักรพรรดิว่านลี่

ในฐานะพระอาจารย์นั้น จาง จวีเจิ้งมีอิทธิพลต่อพระมหากษัตริย์ และพยายามประคับประคองพระมหากษัตริย์ตลอดพระชันษาอันเยาว์วัยให้ตลอดรอดฝั่ง ทว่าเมื่อจักรพรรดิว่านลี่เจริญพระชันษาขึ้น กลับทรงเบื่อหน่ายและมีพระทัยรังเกียจจาง จวีเจิ้งขึ้นโดยลำดับ เหตุว่าพระองค์ทรงชอบในกามราคะ และต้องการที่จะบริหารอำนาจการปกครองโดยลำพัง ขณะที่จาง จวีเจิ้งกลับคอยกวดขันพระองค์ตลอด นอกจากนี้ จาง จวีเจิ้งยังมิอาจควบคุมรายจ่ายของราชสำนัก เหตุว่าว่านลี่ทรงใช้พระราชทรัพย์เปลืองไปในทางปรนเปรอพระองค์เป็นอันมาก

เมื่อจาง จฺวีเจิ้งถึงแก่อสัญกรรมใน ค.ศ. 1582 อันเนื่องมาจากความเหนื่อยล้าที่ทุ่มเทเพื่อแผ่นดินจนมิได้พักผ่อนติดต่อกันเป็นระยะเวลายาวนาน ส่วนการปฏิรูปของจาง จวีเจิ้งที่กำลังไปได้ก็ดีนั้น จักรพรรดิว่านลี่ก็มีพระราชโองการให้ยกเลิกบ้าง และไม่ทรงนำพาบ้าง ทั้งยังไม่ทรงปฏิบัติพระราชกิจเช่นที่เคย ระยะเวลา 48 ปีที่ครองราชย์ นี้ มี 33 ปี ติดต่อกันที่ว่านลี่ไม่ออกว่าราชการเลย และกลับทรงแสวงแต่จะสำราญพระราชหฤทัย ทรงใช้จ่ายพระราชทรัพย์อย่างสุรุ่ยสุร่าย และขูดรีดประชาชนอย่างกว้างขวาง

จนส่งผลให้ช่วงเวลาที่รุ่งเรืองในรัชสมัยของพระองค์จึงสิ้นสุดลง และเริ่มเข้าสู่ยุคเสื่อมของราชวงศ์หมิงสู่การเสื่อมสลาย จักรพรรดิว่านลี่ สวรรคตลงในปี ค.ศ. 1620 หลังจากครองราชย์ยาวนานถึง 48 ปี พระชนม์ได้ 57 พรรษา