อะแซหวุ่นกี้ ขอดูตัว พระยาจักรี

ในเวลานั้นเมื่ออะแซหวุ่นกี้ตั้งล้อมเมืองพิษณุโลกอยู่ก่อน กองทัพกรุงธนบุรีขึ้นไปถึงนั้น จำนวนพลฝ่ายสยามตั้งรักษาเมืองพิษณุโลกจะมากน้อยเท่าใดไม่ปรากฎในหนังสือพระราชพงษาวดาร ความปรากฎว่าเวลาเมื่อพม่าตั้งค่ายล้อมเมืองนั้น อะแซหวุ่นกี้ยกพลเลียบค่ายไปเที่ยวตรวจชัยภูมิทุก ๆ วัน เจ้าพระยาสุรสีห์คุมพลออกโจมตี สู้พม่าไม่ได้ต้องถอยมา

เจ้าพระยาจักรีคุมพลออกรบเอง ตีพม่าต้องถอยหนีเข้าค่ายไปหลายครั้ง อะแซหวุ่นกี้ยกย่องฝีมือเจ้าพระยาจักรี ถึงให้มาบอกว่าจะขอพบปะให้รู้จักกัน ครั้นเวลาวันหนึ่งจึงนัดหยุดรบ อะแซหวุ่นกี้กับเจ้าพระยาจักรีออกไปพบกันที่ในสนามยืนม้าเจรจากัน ความที่เจรจากล่าวไว้ในหนังสือพระราชพงษาวดารว่า

อะแซหวุ่นกี้ให้ล่ามถามเจ้าพระยาจักรีว่าอายุเท่าใด เจ้าพระยาจักรีให้บอกไปว่าอายุได้ 30 เศษ แล้วจึงให้ถามถึงอายุอะแซหวุ่นกี้บ้าง บอกมาว่าอายุได้ 72 ปี อะแซหวุ่นกี้พิจารณาดูรูปลักษณเจ้าพระยาจักรีแล้วสรรเสริญว่า ท่านนี้รูปก็งาม ฝีมือก็เข้มแขง สู้รบเราผู้เปนผู้เฒ่าได้ จงอุส่าห์รักษาตัวไว้ ภายหน้าจะได้เปนกระษัตริย์เปนแท้

แล้วให้เอาเครื่องม้าทองสำรับหนึ่ กับสักหลาดพับหนึ่ง ดินสอแก้ว2 ก้อน น้ำมันดิน2 หม้อมาให้เจ้าพระยาจักรี ๆ ก็ให้ของตอบแทนตามสมควร เมื่อก่อนอะแซหวุ่นกี้จะกลับไปค่ายให้ล่ามบอกเจ้าพระยาจักรีว่า จงรักษาเมืองไว้ให้มั่นคงเถิด เราจะตีเอาเมืองพิษณุโลกให้จงได้ในครั้งนี้ ไปภายน่าพม่าจะมาตีเมืองสยามไม่ได้อีกแล้ว แลในวันนั้นหยุดรบกันทั้งวัน ถึงพวกทหารพม่าชวนทหารไทยเข้าไปกินอาหารในค่ายมิได้ทำอันตรายแก่กัน