การเสียกรุง ครั้งแรกของโรม

กรุงโรมแตก ในปี ค.ศ. 410 เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม ค.ศ. 410 โดยกรุงโรมถูกโจมตีโดยชาววิสิกอธที่นำโดยอาลาริคที่ 1 เป็นผู้นำทัพ ซึ่งเป็นกลุ่มเดียวกับที่รบชนะที่วาเลนส์ ในปี ค.ศ.378 หลังจากที่จักรพรรดิโฮโนริอัสย้ายเมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันไปยังราเวนนาในปี ค.ศ. 402 เมื่อวิสิกอธเริ่มเข้ามารุกรานอิตาลี แม้ว่าตอนนั้นโรมันตะวันตกจะย้ายเมืองหลวงไปที่ราเวนนา แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า กรุงโรมยังคงเป็นหัวใจสำคัญของจักรวรรดิแห่งนี้

การเสียกรุงโรมครั้งนี้เป็นครั้งแรกในรอบ 800 ปี นักประวัติศาสตร์มีความเห็นว่าการเสียเมืองครั้งนี้เป็นการเริ่มต้นของความเสื่อมโทรมของจักรวรรดิโรมัน นักบุญเจอโรม ผู้เป็นพลเมืองโรมขณะอยู่ในเบธเลเฮม บรรยายว่า: “เมืองที่เคยปกครองโลกทั้งโลกโดนยึดเองเสียแล้ว”

หลังจากการปล้นสะดมเมืองเป็นเวลาสามวันอาลาริคที่ 1 ก็รีบออกจากโรมและมุ่งหน้าไปทางตอนใต้ของอิตาลี เขานำความมั่งคั่งของเมืองและตัวประกันอันมีค่า กัลล่า พลาซิเดีย น้องสาวของจักรพรรดิโฮโนริอัส ไปด้วย พวกวิซิกอธเข้าทำลายล้างกัมปาเนียลูเคเนียและคาลาเบรียโนลาและบางทีคาปัวถูกไล่ออก และพวกวิซิกอธขู่ว่าจะบุกซิซิลีและแอฟริกาอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถข้ามช่องแคบเมสซีนาได้เนื่องจากเรือที่พวกเขารวบรวมมาได้รับความเสียหายจากพายุ อาลาริคที่ 1เสียชีวิตด้วยอาการป่วยที่Consentiaในปลายปี 410