การสู้รบที่ซาราการ์ฮี ทหารซิกข์ 21 ปะทะกับกบฏอัฟกานิสถาน 10,000 คน

ในช่วงปี 1800s อังกฤษเข้าควบคุมอินเดียและเตรียมทหารราบซิกข์เพื่อช่วยพวกเขาในการพยายามบุกอัฟกานิสถาน ซึ่งสถานการณ์ในขณะนั้นไม่สู้ดีนัก ทหารราบเหล่านี้ถูกส่งไปประจำการตามป้อมต่างๆ ในพื้นที่ชนบทตามแนวชายแดน ซึ่งปัจจุบันคือปากีสถาน เนื่องจากป้อมเหล่านี้อยู่บนภูเขาและห่างไกลกันมาก จึงมีการสร้างหอส่งสัญญาณเพื่อช่วยในการสื่อสาร หนึ่งในนั้นคือป้อมซาราการฮี ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างป้อมล็อกฮาร์ตและกูลิสถาน โดยมีทหารซิกข์จากกองทหารที่ 36 ของกองทัพอินเดียอังกฤษประจำการอยู่ 21 คน ในจำนวนนั้น มีนายทหารชั้นประทวน 3 นาย และทหารทั่วไป 18 นาย

ป้อมซาราการฮีถูกสร้างขึ้นบนสันเขา ประกอบด้วยบ้านพักเล็กๆ และหอส่งสัญญาณ โดยใช้ระบบสื่อสารด้วยแสงที่สะท้อนจากกระจกและส่งเป็นรหัสไปยังป้อมอื่นๆ เพื่อสื่อสาร

ในขณะเดียวกัน นัจมุดดิน อาคุนซาดา หรือที่รู้จักในชื่อ มุลลาห์แห่งฮัดดา ซึ่งเป็นผู้นำศาสนาที่ทรงอิทธิพลในอัฟกานิสถานช่วงศตวรรษที่ 19 หลังจากที่มีผู้ติดตามจำนวนมาก เขาประกาศญิฮาดในเดือนสิงหาคมปี 1897 และเริ่มวางแผนโจมตีอังกฤษ ในสัปดาห์ต่อมาเกิดการโจมตีต่อเนื่อง โดยชาวอัฟริดิพยายามล้อมป้อมกูลิสถานถึงสองครั้ง แต่ก็ถูกขับไล่กลับไปได้

ต่อมา กลุ่มนักรบประมาณ 10,000 คนจากชนเผ่าอัฟริดิและโอรัคไซรวมตัวกันเพื่อโจมตีป้อมซาราการฮี ในเหตุการณ์ที่เรียกกันในภายหลังว่า ยุทธการซาราการฮี พวกเขารู้ดีว่าถ้าสามารถยึดป้อมนี้ได้ การสื่อสารระหว่างป้อมล็อกฮาร์ตและกูลิสถานจะถูกตัดขาด ทำให้ทั้งสองป้อมเสี่ยงต่อการถูกโจมตีมากขึ้น

ทหารซิกข์ที่ไม่ยอมเป็นเชลยได้ตอบโต้เพื่อซื้อเวลาให้ป้อมทั้งสองเตรียมป้องกัน พวกเขา 21 คน ภายใต้การนำของฮาวิลดาร์ อิชาร์ ซิงห์ ได้เตรียมการป้องกันตามกำแพงรอบนอกของป้อม พร้อมแจกจ่ายปืนไรเฟิลขนาด 0.303 และกระสุนให้เพื่อนทหาร พวกเขาสามารถสังหารทหารอัฟกันได้ถึง 60 คนในระลอกแรก ทำให้ศัตรูต้องล่าถอยไปชั่วคราว แต่มีทหารศัตรูสองคนแอบขุดอุโมงค์ใต้กำแพงโดยไม่ทันรู้ตัว และชาวซิกข์ต้องต่อสู้กับการโจมตีอีกหกระลอก ในที่สุดกำแพงก็เริ่มพังลงมา ศัตรูจุดไฟเผาหญ้าและพุ่มไม้รอบๆ เพื่อสร้างควันบดบังการโจมตี

ประมาณบ่ายสามโมง ข้าศึกบุกผ่านกำแพงรอบนอกมาได้ ทำให้ทหารซิกข์ต้องถอยกลับไปที่กำแพงด้านใน อิชาร์ ซิงห์สั่งให้ทหารบุกจู่โจม เพื่อชะลอการบุกของข้าศึก แต่สุดท้ายเขาถูกสังหาร

ก่อนการโจมตีครั้งแรกเกิดขึ้น เซปอย กูรมุคห์ ซิงห์ ซึ่งเป็นทหารส่งสัญญาณของป้อมซาราการฮี ได้ส่งข้อความไปยังพันโทจอห์น ฮอตันที่ป้อมล็อกฮาร์ตว่า “ศัตรูกำลังมุ่งหน้ามาทางประตูหลัก…ต้องการกำลังเสริมด่วน” พันโทฮอตันพยายามส่งกองกำลังเข้าช่วย แต่สายเกินไป จึงตอบกลับไปว่า “ไม่สามารถฝ่าทางเข้ามาได้…ให้ถือที่มั่นไว้”

ขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป กูรมุคห์ ซิงห์ยังคงส่งข้อความหลายครั้ง รวมถึงข้อความว่า “กระสุนใกล้หมด…ขอกระสุนด่วน” แต่กองกำลังที่ส่งมาไม่สามารถฝ่าผ่านเข้ามาได้ หลังจากที่ศัตรูบุกเข้าประตูหลัก กูรมุคห์ ซิงห์ส่งข้อความสุดท้ายว่า “ประตูหลักถูกเจาะแล้ว…เหลือคนเดียว…ขออนุญาตลงมาร่วมรบ” เขาได้รับอนุญาต จึงถอดเครื่องส่งสัญญาณออกและเตรียมเข้าสู่สนามรบ

ในที่สุด กูรมุคห์ ซิงห์ก็เข้าร่วมการต่อสู้อย่างดุเดือด โดยมีคำพูดสุดท้ายว่า “ผู้ใดที่กล่าวว่าพระเจ้าเป็นสัจธรรมสูงสุด ย่อมได้รับพรนิรันดร์” ซึ่งเป็นเสียงร้องรบของชาวซิกข์

สุดท้าย ศัตรูได้เผาทำลายป้อมซาราการฮีเพื่อหยุดการสูญเสียเพิ่มเติม แม้จะสู้กับทหารซิกข์เพียง 21 คน แต่พวกเขาก็สูญเสียทหารไปถึง 180 คน เมื่อพวกเขาหันไปโจมตีป้อมกูลิสถาน กำลังเสริมก็มาถึงทันเวลา

ความพยายามของทหารซิกข์ในยุทธการซาราการฮีทำให้ป้อมกูลิสถานและล็อกฮาร์ตมีเวลาเตรียมการและได้รับกำลังเสริม ป้องกันการลุกฮือได้สำเร็จ พวกเขาได้รับการยกย่องหลังจากเสียชีวิตด้วยเหรียญเกียรติยศสูงสุดสำหรับทหารอินเดียในยุคนั้นคือ Indian Order of Merit (IOM) นอกจากนี้ยังมีการสร้างอนุสรณ์สถาน Saragarhi Memorial Gurudwara ขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่พวกเขา