การสังหารหมู่ที่วูนเด็ดนี

เมื่อวันที่ 29 ธันวาคม 1890 ทหารของกองทัพสหรัฐฯ ได้เปิดฉากยิงใส่ชาวลาโกตาซูหลายร้อยคน ซึ่งส่วนใหญ่ไม่มีอาวุธ และในกลุ่มนี้ยังมีผู้หญิงและเด็กอยู่ด้วย เหตุการณ์นี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อ สังหารที่วูนเด็ดนี และถือว่าเป็นหนึ่งในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกา

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1880 กองทัพอเมริกาได้รุกล้ำพื้นที่ของชนพื้นเมืองอย่างรุนแรง ข้อตกลงและสนธิสัญญาหลายฉบับที่ตั้งใจจะปกป้องชนพื้นเมืองถูกเพิกเฉย ฝูงวัวไบซันซึ่งเป็นสิ่งสำคัญต่อชีวิตของชนเผ่าในทุ่งหญ้าแพรรี่ก็ถูกล่าจนแทบสูญพันธุ์

ผู้เผยพระวจนะชาวไพยูตชื่อ โวโวก้า ได้มีนิมิตว่า พระเยซูคริสต์จะกลับมายังโลกในร่างของชนพื้นเมืองอเมริกัน และเขาเชื่อว่าการกลับมาครั้งนี้จะนำไปสู่การหยุดยั้งการรุกล้ำดินแดนของชนเผ่า นี่ทำให้เกิดการเคลื่อนไหว Ghost Dance ที่ช่วยรวมชนเผ่าต่างๆ เข้าด้วยกัน ผู้ที่เข้าร่วมจะสวมเสื้อเชิ้ตพิเศษและเชื่อว่าการร่ายรำนี้จะทำให้นิมิตกลายเป็นจริง

ซิตติ้งบูลเป็นผู้นำและนักบุญของชาวลาโกตา ในปี 1889 เขาได้ร่วมทัวร์กับบัฟฟาโลบิล โคดี้ และได้เงินจำนวนมากจากการแสดง เมื่อเขากลับมา เขาได้พบกับผู้นำของการเคลื่อนไหว Ghost Dance และอนุญาตให้ใช้ค่ายของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีส่วนร่วมในการร่ายรำ แต่เจ้าหน้าที่อินเดียนของสหรัฐฯ ก็ถือว่าเขาเป็นผู้สนับสนุน

เมื่อเจ้าหน้าที่กลัวว่าซิตติ้งบูลจะหนีไปกับกลุ่มนักเต้น Ghost Dance เจ้าหน้าที่ตำรวจ 39 นายและอาสาสมัครอีก 4 คนจึงไปจับกุมเขา ซิตติ้งบูลปฏิเสธที่จะยอมแพ้ ทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้น หลังจากที่ทหารชาวลาโกตายิงร้อยโทเฮนรี บูลเฮด ซิตติ้งบูลก็ถูกยิงโดยบูลเฮดและเจ้าหน้าที่อีกคนชื่อ เรดโทมาฮอว์ก และเสียชีวิตในเวลาต่อมา

หลังจากการตายของซิตติ้งบูล สมาชิก 200 คนจากกลุ่มฮังกปาปาของเขาได้ออกจากค่ายเพราะกลัวว่าจะถูกตอบโต้ พวกเขาไปรวมตัวกับหัวหน้าเผ่าชื่อสปอตเต็ดเอลค์ สปอตเต็ดเอลค์นำชาวพื้นเมืองอเมริกันประมาณ 350 คนไปยังเขตสงวนไพน์ริดจ์

ในวันที่ 28 ธันวาคม 1890 กองทหารที่ 7 ของกองทัพสหรัฐฯ ได้เข้าปิดล้อมกลุ่มนี้ พวกเขานำพวกเขาไปข้างหน้าอีก 5 ไมล์และสั่งให้ตั้งค่ายพักแรม วันต่อมา ทหารได้เข้ามายึดอาวุธจากกลุ่มนี้ ชายคนหนึ่งชื่อแบล็กโคโยตี้ ซึ่งเป็นคนหูหนวกและเพิ่งได้ปืนใหม่มา ตามรายงานเขาไม่เข้าใจคำสั่งและไม่ยอมมอบปืนให้ง่ายๆ ขณะเดียวกัน ชายอีกคนชื่อเยลโลว์เบิร์ดก็เริ่มร่ายรำ Ghost Dance

ในการแย่งปืน ปืนของแบล็กโคโยตี้ลั่นขึ้น ทำให้ทหารเริ่มการสังหารหมู่ชาวพื้นเมืองที่ส่วนใหญ่ไม่มีอาวุธ ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กต่างถูกสังหาร จำนวนผู้เสียชีวิตที่แน่ชัดไม่ทราบแน่ชัด แต่คาดว่ามีระหว่าง 150 ถึง 300 คน

แบล็กเอลค์ หมอผีชาวลาโกตาที่อยู่ในเหตุการณ์กล่าวไว้ในภายหลังว่า:

“ตอนนั้นฉันไม่รู้เลยว่าสิ่งต่างๆ มันจบลงมากแค่ไหน แต่เมื่อมองย้อนกลับไปจากเนินสูงในวัยชรานี้ ฉันยังคงเห็นภาพของผู้หญิงและเด็กที่ถูกฆ่า นอนกองกันอย่างกระจัดกระจายอยู่ตลอดหุบเขาคดเคี้ยว เหมือนกับตอนที่ฉันเห็นมันด้วยตาในวัยหนุ่ม”

“และฉันเห็นว่ายังมีบางอย่างที่ตายไปในโคลนที่เปื้อนเลือด และถูกฝังในพายุหิมะ ความฝันของผู้คนตายที่นั่น มันเป็นความฝันที่สวยงาม และฉัน ผู้ซึ่งเคยได้รับนิมิตยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์ ตอนนี้เหลือเพียงชายชราผู้น่าสงสารที่ไม่ได้ทำอะไรเลย วงกลมของชนชาตินี้แตกสลายและกระจัดกระจาย ไม่มีศูนย์กลางอีกต่อไป และต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ได้ตายไปแล้ว”