ดาบมุรามาสะ ดาบต้องคำสาป

มุรามาสะ (เกิดก่อนปี ค.ศ. 1501) หรือ เซนโก มุรามาสะ เป็นช่างตีดาบที่มีชื่อเสียง ผู้ก่อตั้งสำนักมุรามาสะ และมีชีวิตอยู่ในช่วงสมัยมุโรมาจิ ถึงแม้ว่าดาบคาตานะที่มุรามาสะตีขึ้นมา จะเคยมีชื่อเสียงในฐานะดาบชั้นเยี่ยมที่โชกุนโทคุงาวะ อิเอยาสุ และผู้ติดตามของเขาชื่นชอบ แต่ในเวลาต่อมา ดาบเหล่านี้กลับค่อย ๆ กลายเป็นสัญลักษณ์ของการต่อต้านตระกูลโทคุงาวะ นอกจากนี้ ในตำนานและวัฒนธรรมสมัยนิยมตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 เป็นต้นมา ดาบเหล่านี้ยังถูกมองว่าเป็น “ยอโต” (妖刀 ดาบปีศาจหรือดาบอาถรรพ์)”

เนื่องจากดาบของมุรามาสะมีความคมเป็นพิเศษ พวกซามูไรจากแคว้นมิคาวะ (ที่นำโดยโทคุงาวะ อิเอยาสุ ผู้ก่อตั้งโชกุนโทคุงาวะ และบรรพบุรุษของเขา) จึงชอบใช้ดาบเหล่านี้กันมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อเกิดเหตุร้ายขึ้นกับตระกูลโทคุงาวะ มักจะมีการโยงว่ามันเกี่ยวข้องกับดาบมุรามาสะ ไม่ใช่เพราะดาบมีคำสาปอะไร แต่เป็นเพราะซามูไรจากแคว้นมิคาวะส่วนใหญ่ใช้ดาบของมุรามาสะกันทั้งนั้น ตัวอย่างเช่น มัตสึไดระ คิโยะยาสุ ปู่ของอิเอยาสุ ถูกลูกน้องของเขา อาเบะ มาซาโตโย ฆ่าตายโดยไม่ได้ตั้งใจด้วยดาบมุรามาสะ หรือพ่อของอิเอยาสุ มัตสึไดระ ฮิโรทาดะ ก็ถูกแทงด้วยดาบมุรามาสะโดยอิวะมัตสึ ฮาจิยะ ผู้ที่เสียสติจากการดื่มหนัก อีกทั้งเมื่อมัตสึไดระ โนบุยาสุ ลูกชายคนแรกของอิเอยาสุ ถูกบังคับให้ทำฮาราคีรี คนที่ทำหน้าที่ประหารเขา อามางาตะ มิจิซึนะ ก็ใช้ดาบมุรามาสะในการตัดศีรษะ

แม้จะมีเหตุการณ์ร้าย ๆ เกิดขึ้นเหล่านี้ แต่ดูเหมือนว่าในยุคของโทคุงาวะ อิเอยาสุ ยังคงชื่นชอบอาวุธของมุรามาสะมาก อิเอยาสุเองก็มีดาบมุรามาสะถึงสองเล่ม และเก็บไว้ให้ลูกหลาน ครอบครัวโทคุงาวะ โอวาริ ก็ยังคงเก็บดาบหนึ่งในสองเล่มนี้ไว้เป็นสมบัติของตระกูล อีกทั้งฮอนดะ ทาดาคัตสึ หนึ่งในสี่แม่ทัพใหญ่ของอิเอยาสุ ก็ใช้หอกในตำนานชื่อ “ทงโบกิริ” ซึ่งตีขึ้นโดยฟูจิวาระ มาซาซาเนะ ศิษย์จากสำนักมุรามาสะ ส่วนซาคาอิ ทาดะสึงุ แม่ทัพอีกคนหนึ่ง ก็ใช้ดาบชื่อ “อิโนะชิชิกิริ” ซึ่งตีขึ้นโดยมาซาซาเนะเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม รุ่นหลัง ๆ ของโชกุนเริ่มมองดาบมุรามาสะเป็นของอัปมงคล นักปราชญ์ราชสำนักอย่างอาราอิ ฮาคุเซกิ เคยให้ความเห็นว่า “ดาบมุรามาสะมีเรื่องไม่ดีเกี่ยวข้องอยู่ไม่น้อย” แม้แต่ใน โทคุงาวะ จิกกิ (1849) หนังสือประวัติศาสตร์ทางการที่เผยแพร่โดยโชกุน ก็อ้างถึง คาชิวาซากิ โมโนกาตาริ (1787) ซึ่งบอกตำนานว่าอิเอยาสุมองดาบมุรามาสะว่าเป็นของต้องสาปและห้ามไว้ในตระกูลของเขา แม้ว่าเรื่องนี้จะถูกแต่งขึ้นเพราะดาบมุรามาสะยังคงเป็นสมบัติของครอบครัวโทคุงาวะ โอวาริก็ตาม

ในยุคบาคุมัตสึ (1853–1868) ดาบมุรามาสะกลับกลายเป็นที่เชื่อกันว่าเป็นสัญลักษณ์นำโชคร้ายแก่โชกุน ทำให้พวกชิชิ (นักเคลื่อนไหวต่อต้านตระกูลโทคุงาวะ) พยายามหามาครอบครอง แม้ว่าสำนักมุรามาสะจะไม่ได้มีเกียรติหรือสถานะสูงพอให้จักรพรรดิใช้อยู่เป็นประจำ แต่เจ้าชายอาริสึงาวะ ทารุฮิโตะ แม่ทัพใหญ่ของกองทัพจักรพรรดิในการสู้กับโชกุนในสงครามโบชิน (1868–1869) ก็เคยใช้ดาบมุรามาสะเช่นกัน ช่วงนั้นดาบปลอมที่เลียนแบบดาบมุรามาสะก็ถูกทำขึ้นเยอะมากเพื่อตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นด้วย